ECOLE NOVA POLSKA

​

 

                                       Cztery świece

 

     Cztery świece spokojnie płonęły. Było tak cicho, że słychać było jak ze sobą rozmawiały.

      Pierwsza powiedziała: - Ja jestem POKÓJ. Niestety, ludzie nie potrafią mnie chronić. Myślę, że nie pozostaje mi nic innego jak tylko zgasnąć.

      I płomień tej świecy zgasł nagle.

     Druga: Ja jestem WIARA. Mam wrażenie, ze nie jestem nikomu potrzebna. Ludzie nie chcą o mnie wiedzieć, jestem niewygodna i chyba  nie ma sensu, żebym dalej płonęła.

     Ledwie to powiedziała, lekki powiew wiatru zgasił ją.

     Trzecia swieca : Ja jestem MIŁOŚĆ. Nie mam już jednak siły płonąć. Ludziom chyba nie zależy na mnie i nie chcą mnie rozumieć. Ranią najbardziej tych, których kochają - swoich bliskich

     I nie czekając długo i ta świeca zgasła.

   Nagle do pokoju weszło dziecko i zobaczyło trzy zgasłe świece.

 Przestraszone zawołało: Co robicie? Musicie płonąć! Boję się ciemności!
I zapłakało.

     Wzruszona czwarta świeca zaczęła uspakajać:

    Nie bój się! Dopóki ja płonę zawsze możemy zapalić pozostałe świece. Moje imię to -  Nadzieja.

     Z błyszczącymi i pełnymi łez oczyma, dziecko wzięło świecę i zapaliło pozostałe.

 

Ekipa Pedagogiczna oraz Zarząd ENP